De kale haagbraam, de egelschuilbraam of de smeulende kambraam. Elke regio heeft zijn eigen braam. Dit blijkt uit het proefschrift van Rense Haveman waarop hij vandaag promoveert aan Wageningen Universiteit. Hij pleit voor een herwaardering van de bramen.
Volgens Haveman zijn bramen belangrijk voor de biodiversiteit in Noordwest-Europa. Natuurbeheerders en beleidsmakers vinden bramen doorgaans een lastig onkruid en een teken dat het met de natuur slecht gesteld is. Dit is niet juist volgens de promovendus. Bramen zijn juist goed voor de natuur.
190 wilde bramen
Haveman toont in zijn proefschrift aan dat er in Nederland meer dan 190 wilde soorten bramen voorkomen. Slechts een beperkt deel daarvan vaart wel bij vermesting. Onder de 190 zitten specialisten die gebonden zijn aan bijzondere groeiplaatsen. Bijvoorbeeld de sierlijke woudbraam die op eeuwenoude bosrestanten groeit. Andere soorten zijn juist kenmerkend voor het oorspronkelijke agrarische landschap: zij groeien op oude houtwallen. De grijze viltbraam is daar een voorbeeld van.
Elke streek kent zijn eigen bramenflora. De kale haagbraam komt alleen voor op de Waddeneilanden, de egelschuilbraam op het Drents Plateau en de smeulende kambraam in de Kempen en de Baronie. Door hun verschil in groeivorm bieden zij plek aan verschillende stengel-nestelende bijensoorten en nestelende vogels. Ook bloeien ze op verschillende momenten waardoor er gedurende langere tijd nectar beschikbaar is voor bloembezoekende insecten.
Ander beheer
Haveman pleit voor een herwaardering van de bramen. Sommige bramensoorten horen op de Rode Lijst thuis. Daarnaast moet het beheer veranderen. Oude landschappelijke elementen moeten worden beschermd en tussen bos en het omringende open landschap moeten geleidelijke overgangen komen.
Foto: Shutterstock
