‘Bevolking Ecuador wordt thuiszitten beu’

    Het schiet allemaal niet op hier. We zitten in Quito inmiddels ruim 2 maanden in complete lockdown, maar van licht aan het einde van de tunnel is nog nauwelijks sprake. Onbetrouwbare gegevens, aanhoudende angst en politieke besluiteloosheid. Dat schetst in weinig woorden de huidige situatie. Scholen blijven tot zeker 1 september gesloten, er is onduidelijkheid over verruiming van de regels, en het ontbreekt in dit land aan leiderschap.

    Enkele weken terug heeft de centrale regering de verantwoordelijkheid van versoepeling van de lockdown verlegd naar de stadsbesturen. Elke stad kan nu door middel van een symbolisch verkeerslicht de beperkingen afbouwen door van rood naar oranje of groen te springen. Maar voorlopig staat 95% van het land nog op knalrood.

    Onderhand wordt de bevolking het thuiszitten beu. Er moet weer gewerkt worden om te voorkomen dat het land helemaal in coma raakt. Officieel mogen we maar één keer per week de weg op om ons van eerste levensbehoeften te voorzien, maar daar houden velen zich al lang niet meer aan. Alleen bedrijven die gerelateerd zijn aan voeding, gezondheidszorg en export kunnen een ontheffing krijgen.

    Ik ga twee keer per week naar kantoor en ervaar dan hoe de drukte in de stad toegenomen is. Dat de economische nood bij menigeen hoog is, blijkt ook wel uit een politierapport waarin bekend werd gemaakt dat er landelijk al bij 211 schoolgebouwen is ingebroken en geroofd. Alles weg, van schoolbanken tot zelfs de wc-potten!

    Met de bloemenexport gaat het inmiddels redelijk. We hadden eind maart nooit gedacht nu al weer rond de 50% van ons oude volume te zitten. Maar het had nog veel hoger kunnen zijn, als er voldoende vrachtcapaciteit geweest zou zijn. Het is inmiddels een bekend verhaal. Voor de Franse Moederdag komt er gelukkig wat extra ruimte bij. Maar daarna gaan we de rustige zomertijd in en wordt het spannend!

    Er ligt nu wel een wetsvoorstel op tafel dat het werkgevers mogelijk maakt contracten met werknemers te heronderhandelen en/of te verlagen van 40 naar 20 uur per week. Zolang de arbeidsplaatsen maar behouden blijven, aldus de overheid. Voor de bloemensector is het in ieder geval een welkome verlichting!

    Victor van Dijk,

    Area-manager Zuid-Amerika, FleuraMetz

    Lees hier meer columns van Victor.

    guest
    0 Reacties
    Inline feedbacks
    Bekijk alle reacties