Het familiegevoel van het Productschap

De dagen worden kort en het wordt gevoelig kouder ’s avonds. Na een koude mistige dag vindt de hele familie elkaar zaterdagavond op de bank. Gezellig.

Dat de tv-programmering niet verder gaat dan een groep B-artiesten die probeert de jury te raken, dat neem ik dan maar voor lief.

Al na een kwartiertje bankhangen wordt er een deken over de bank geschoven. Het vrouwvolk van de familie rilt als een rietje. Mijn hoofd, na een dag in een koude, kille, vochtige kas, staat inmiddels al bijna op ontploffen. Ik heb het niet bepaald koud. Zachtjes fluister ik tegen mijn zoontje: „wil jij niet in het midden zitten, lekker tegen mama aan?” Met een blij gezicht wisselen we van plek en ik schuif onder de deken uit. „Kom pa, onder de deken blijven, het is net zo gezellig.” Pff, jaja, mislukt dus en het zweet breekt me uit.

Na een kwartiertje afzien ben ik het net-niet-talent echt helemaal beu en pak ik mijn laptop erbij. Meteen een gil van de andere kant van de bank. „Laat die deken eens liggen, ik heb het koud.”  Maar ik heb mijn laptop en mijn benen zijn goddank vrij. Ik surf wat over het internet en kom een berichtje tegen over het Productschap Tuinbouw. Het zoveelste. Maar wat doet die organisatie eigenlijk.

Gelukkig ben ik tegenwoordig gezegend met een derde hersenhelft: Google. Binnen no-time weet ik een heleboel meer. Het Productschap Tuinbouw zorgt voor de hele tuinbouwfamilie, alle sectoren, voor voorlichting, onderzoek, promotie en nog véél meer. Ze doen aan talent-ontwikkeling.

Ik voel een deken van me afgetrokken worden. Iemand aan de andere kant van de bank draait zich om en neemt mijn, intussen zeer gewenste, warmte mee. Met een ruk trek ik de deken terug. En ik denk weer aan al die sectoren. Die liggen ook allemaal onder dezelfde deken. De een heeft het koud, de andere veel te warm. Je mag misschien wat van plaats verwisselen, maar niemand mag onder die deken uit. En als de ene eraan trekt, valt de andere buiten de boot.

Na een gezellig avondje onder de deken gaan we allemaal naar ons eigen bedje. Met een eigen deken, op maat.