‘Ga jij nog naar de IPM?’ ‘Wanneer is dat ook al weer?’ ‘Deze week.’ ‘O ja, de IPM in Essen, die Duitse beurs. Waarom moet ik daar heen dan?’
‘Nou, dit kan je echt niet missen, daar staan alle trends voor de komende jaren. De Nederlandse deelnemende kwekers staan bij elkaar, er is wat techniek, er staat een hal vol met Deense kwekers, een hal met potjes en pannetjes, alles is er.’
Er wrong wat. Ik kon er de vinger niet helemaal op leggen. Om me heen telde ik al snel 2 huisbeurzen bij collega’s, 5 beurzen bij exporteurs, 2 beurzen bij FloraHolland, 1 beurs bij Landgard en dan nog Boskoop, Hardenberg en Gorinchem. Bijvoorbeeld. Allemaal vrij kort op elkaar. En dat is zelfs snel geteld. Als ik even zoek kom ik vast tot nog meer. En ineens wist ik waar ik mee worstelde, Ik ben beurzenbeurs, murw gebeukt met uitnodigingen, aankondigingen, deelnemerslijsten, lokkertjes en nieuwtjes. Het lijkt moeilijker om thuis te blijven, dan om er heen te gaan.
Maar als kweker ontkom je er niet aan, hier en daar moet je gewoon met een beurs meedoen. En echt niet met de Olympische gedachte: meedoen is belangrijker dan winnen. Het moet wel rendement opleveren. Het leukste aan zo’n beurs is toch een ordertje schrijven.
‘Heb je nog wat verkocht?’ Het is een standaardvraag van mijn moeder wanneer ik bij mijn familie binnenloop. De vraag is zo vastgegroeid dat ze zelf niet meer doorheeft dat ze hem stelt. ‘Je hebt 3 dagen op een beurs gestaan, je zal toch wel wat verkocht hebben?’ ‘Het was een goede beurs, ik heb heel veel klanten gesproken en alvast het aanbod voor het volgend jaar doorgenomen. Beurzen gaan tegenwoordig vooral over netwerken, contacten leggen, verbindingen maken, ideeën opdoen enzovoorts. Goede relaties zijn vandaag de dag zo belangrijk.’
‘Dus je hebt niks verkocht?’ De toon van haar stem en haar gezichtsuitdrukking konden de teleurstelling niet onderdrukken.
Deze keer ga ik niet naar de IPM. En die keuze wordt me makkelijk gemaakt door allerlei informatie die overal te krijgen is. Via vakbladen, internet en veel gratis raadgevers blijf ik ook op de hoogte. Nee, ik ga echt niet naar de IPM. Ik ga gewoon lekker op de kwekerij aan het werk. Heerlijk productiewerk; kan ik mijn plannen voor de komende tijd eens goed overdenken. Veel van mijn toeleveranciers staan zelf op de beurs, en als dat niet zo is, lopen ze er wel rond, bang dat ze iets missen. Dat betekent: geen vertegenwoordigers over de vloer. Geen onproductieve tijd door het, uit beleefdheid, elke keer aangeboden kopje koffie. Geen vragen om dan tenminste eens een proefje van het een of ander neer te leggen. Met een beetje geluk heeft zo’n beurs zelfs ook nog after sales nodig; daar zijn ze daar ook nog even zoet mee. Kan ik zelf lekker veel werk verzetten.
‘Heb je nog wat verkocht?’ ‘Nee, maar wel een enorme berg stekken gestoken, sta ik van het voorjaar weer mee op de beurs.’
