Nectar

Dat het landschap van brancheorganisaties flink aan verandering onderhevig is (welk landschap niet?) wisten we al, maar nieuw is dat de NVTL, de Nederlandse Vereniging voor Tuin- en Landschapsarchitectuur, definitief van gedaante is veranderd. Van eenzaam rupsje in een veelbelovende pop.

Wat op tafel lag was een stemming over het openstellen van de bureaulijst. Die bureaulijst geeft ingeschrevenen een soort mythische status. Tot nu toe was deze lijst alleen toegankelijk voor erkende tuin- en landschapsarchitecten, wat meer professionaliteit suggereerde dan degene die niet tot dat heiligdom behoorden. ‘Suggereerde’, want de praktijk is, zoals altijd, weerbarstiger. Steeds meer ontwerpers van diverse pluimage manifesteren zich met succes in de buitenruimte.

Kortom: het hek is van de dam.

Afgelopen donderdag heeft de stemming plaatsgevonden. Drie tuin- en landschapsarchitecten stemden tégen. Was het lijfsbehoud, bang om hun elitaire status op te geven? Of waren het hun principes (het vakgebied behoort de intellectuele klasse toe), die hen parten speelden? Hoe dan ook, de anderen, veertig in getal, overstemden het defensieve gedrag. Argumenten voor dit stemgedrag ken ik niet, maar gezien het aantal heeft het geheel toch een beetje een Dodo-karakter gekregen. Als we de wereld nú niet omarmen sterven we definitief uit. Kennelijk stond de erkende tuin- en landschapsarchitect al een tijdje op de Rode lijst.

Of de V van NVTL het gaat redden weet ik niet. Wat betreft de NTL-architectuur daarentegen, weet ik het wel, ze bloeit als nooit tevoren. En dat komt omdat het ontwerp, als factor van betekenis, niet meer weg te denken is in onze maatschappij. De roep om een leefbare wereld, in samenhang met onze maatschappelijke omgeving, is groter dan ooit. Met het openstellen van de bureaulijst zet de NVTL een goede stap richting emancipatie van het ontwerp. Van rups naar veelbelovende pop. Maar wil de vereniging zich ontpoppen tot hoeder van het vak, dan dient ze zich te verdiepen in de materie. Het gaat om de ontwikkeling van een vakgebied als geheel, niet om het in stand houden van een elite. Dus de oudjes die leren van het jonge talent en vice versa. Een kruisbestuiving die alleen maar bloei oplevert… en nectar.