Canadezen kunnen niet voetballen, en Nederlanders ook niet

Het is meer dan twintig jaar geleden dat ik in Vancouver uit het vliegtuig stapte en een uur later op het voetbalveld stond. Het was de tijd van Gullit, Van Basten en Rijkaard en ik zou die Canadezen wel even voetballen leren. Het liep allemaal anders.

Ik stond rechtsbuiten, had de mooiste acties in gedachte, maar kreeg negentig minuten lang geen bal. Mijn Canadese ploeggenoten schoten de bal alleen maar richting de goal van de tegenstander. Of ze nu rechtsback stonden, voorstopper of keeper waren. Of het om een achterbal ging of vrije trap op eigen helft. Ze wilden de bal zo snel mogelijk in het doel van de andere partij krijgen.

Van een combinatie, een een-tweetje, een voorzet vanaf de achterlijn hadden ze nog nooit gehoord. Ze speelden een soort American Football, maar dan zonder handen. Stond ik daar met een enorme jetlag het spel breed te houden en te wachten op die ene bal in mijn voeten. Die linksachter zou ik doldraaien en vervolgens een prachtige voorzet afleveren op het hoofd van de spits. Maar die ene bal die kwam nooit…

Nu weet ik niet of die Canadese tuinders ooit gevoetbald hebben, maar ook zij gaan nogal direct op hun doel af. Als ze hun producten afzetten dan gaat dat niet over 86 schijven, maar zitten ze met tuincentra of retailer in de buurt om tafel. Als het verder weggaat zit er een groothandelaar tussen, en heel soms gaat het via de veiling.

Canadese tuinders hebben ook niet heel veel keus. Ze moeten ook wel direct naar de eindklant. De veiling speelt een marginale rol en er zijn niet zo immens veel handelaren die hun web over een heel groot gebied uitspreiden als in Nederland.

Ik geef geen waardeoordeel over de manier waarop de Canadezen hun bloemen en planten afzetten. Ik weet alleen dat Nederlandse kwekers uitermate geïnteresseerd zijn in hoe dat er in dat Noord-Amerikaanse land aan toe gaat.

Deze week vertoef ik met een groep Westlandse kwekers in Ontario. Op bezoek bij Canadese tuinders. Onze missie? Leren van de Canadese manier van afzetten. Het is de derde groep die in korte tijd afreist naar Canada. Binnenkort gaat al weer een vierde.

Canada is namelijk hot. Het zou zomaar kunnen dat de ‘Canadian Way’ een voorland is van hoe het er in Nederland er over een paar jaar aan toe gaat in sierteeltland. Zitten kwekers dan ook meer en meer met de eindklant om tafel? Speelt de veiling dan ook slechts een marginale rol in de afzet van bloemen en planten? En hoe functioneert een veiling als telers gemiddeld slechts 10% van de omzet via dat apparaat realiseren?

Het zijn allemaal vragen die komende week hopelijk beantwoord worden. Dat moet zeker lukken met 19 bedrijfsbezoeken en een bezoek aan de Ontario Flower Growers Co-operative in Mississauga.

Hoe het met dat voetbal afliep? De wedstrijd ging jammerlijk verloren. Drie dagen later speelde ik er weer een wedstrijd. Ik stond op 10 en gaf medespelers de opdracht om toch vooral die bal in mijn voeten te spelen. Drie keerde draaide ik mijn directe tegenstander horendol. De vierde keer gaf hij mij een rotschop. De rest van de vakantie liep ik op krukken.

Nee, die Canadezen kunnen niet voetballen. De Nederlanders trouwens ook niet.

PS: Canadese vrouwen schijnen wel heel aardig te kunnen voetballen…