Binnen bij Britse retailer

’Wilt u in de camera kijken? Hij komt er zo aan.’ Yes! Eindelijk binnen in het hol van de bouwmarktketen. De grootste overzee.

Aan de overkant van de Noordzee, bedoel ik. Ze zijn marktleider voor de klussers in het Verenigd Koninkrijk, maar ze verkopen ook boutjes, moertjes, schroefjes en nippeltjes aan klussers in Ierland en China. En ho ho, ook tuinplanten! Zes miljard omzet. Totaal.

Je komt hier niet zomaar binnen, al helemaal niet voor een interview. Ze praten niet met Engelse vakpers, was mij verteld. Zelf had ik in de afgelopen jaren ook al diverse malen vergeefs aangeklopt. De deur ging van hogerhand niet open. En ook hun concurrent hield de deur dicht. Tja, ze mogen van elkaar niet weten hoe ze het doen.

Maar wat een overwinning dat de deur nu ineens wel opengaat. Met dank aan een kruiwagen van Engelse kwekers en de nieuwe hoofdinkoper zelf. We kennen elkaar al langer vanuit de boomkwekerij, dat heeft dus toch gescheeld.

Het is een kantoorkolos langs een motorway. Aan de buitenkant valt het niet op dat de grootste doe-het-zelfzaak hier zijn zaken regelt. Alleen een parkeerbordje met het logo van de zaak, een paar witte lettertekens in een oranje vlak.

Binnen stuit je op een batterij aan poortjes. Net een luchthaven, of een treinstation. Mannen in pakken en gelakte schoenen (hè toch, kom ik recht van het veld af) lopen af en aan, zwiepen hun pas langs een sensor. Ik moet bij de receptie eerst strak in de camera kijken. Foto maken, plakken op een bezoekerspas met naam en toenaam.

En ja hoor, daar komt hij aan. De hoofdinkoper is hartelijk. Koffie met melk? Ja lekker, maar niet zo’n hele Engelse melkplas erbij, thank you. Let’s talk about business. Hij praat openlijk. Over de rol van planten in hun bouwmarkten. Over verwachtingen van kwekers. Over de aankoop van nationaal gekweekt. En over import natuurlijk.

Nee, natuurlijk gaan we niet alleen maar bij Engelse kwekers inkopen, zegt hij met zoveel woorden. We need import. Dat vinden ze op het continent vast fijn om te horen.

Ik sta weer buiten de kantoorkolos. Lees straks in De Boomkwekerij wat de hoofdinkoper allemaal heeft gezegd. Maar het moet eerst langs hun perskantoor. Hopelijk staat hun deur ook zo open als daarnet langs die motorway.