Is er hier in Pinneberg nog nieuwe Baumschultechnik te zien? Nou word ik toch naar een kweker gestuurd met een nieuwe wasmachine.
Wat een verrassing. Even denk ik nog dat het serieuze Duitse humor is, maar de spanning stijgt naarmate we over het bedrijf hobbelen in een terreinauto. Het erf is verlaten, de blote wortels zijn weer weg en de medewerkers zijn naar het avondeten. Een net zo verlaten loods gaat open. Hier moet ze zijn. De wasmachine.
In eerste instantie is er alleen een getimmerd hok te zien, in de hoek van de loods. Met een paar raampjes en een deur. Zouden hier medewerkers van de kwekerij wonen? Het had zomaar gekund. De kweker steekt een sigaret op, tovert heel even een grijns op zijn gezicht maar blijft serieus over wat hij wil laten zien.
Achter de deur staat ze. Een Zweedse, en ze komt van een autofabriek af, vertelt de kweker. Ze kan heel goed met was omgaan. Het maakt niets uit welke opdrachten je haar geeft, ze doet het gewoon en netjes. Afgelopen seizoen, haar eerste seizoen op de kwekerij, was ze al meteen bijzonder productief. Eén miljoen! En die gaan allemaal de bossen in van haar herkomstgebied.
De Duitse kweker heeft haar omgebouwd om te kunnen functioneren. Eigenlijk heeft hij van haar een hem gemaakt: een machine (vrouwelijk volgens Van Dale) getransformeerd in een robot (mannelijk volgens Van Dale). Maar hij noemt ze nog steeds ’onze wasmachine’, serieus.
Neen, het is geen entwas, maar wel iets wat erop lijkt. Het is speciale was waarin de stammetjes van bosplantsoen worden gedoopt. Dat komt volgens de kweker heel nauw, want de was mag niet te warm zijn en ook niet te koud, en de stammetjes moeten bedekt worden met minstens 0,6 mm was. Anders heeft het geen zin. Het waslaagje moet namelijk voorkomen dat kevers aan de planten gaan vreten.
Die kevers zijn een probleem van bosbouwers, zegt de Duitse kweker. Hij heeft nu voor hen, zijn klanten, de oplossing gemaakt. En die oplossing is gepatenteerd. Een bijzondere wasmachine dus, daar in dat hok in Pinneberg.
Foto: Arno Engels
