Een paar weken terug ben ik bij een historische bijeenkomst geweest. Voor het eerst kwamen bijna alle grote boomkwekerijen bij elkaar.
Dit was nog nooit eerder voorgekomen omdat de tien jaar geleden opgerichte bond van boomkwekers over tientallen leden beschikte, waarvan het merendeel tuincentra en hoveniers. Deze bond zou afgelopen jaar omgezet worden in een associatie, maar dat liep op niks uit omdat de voorzitter in het gevang zat en de secretaris naar het buitenland was gevlucht, zo werd dat verteld tenminste.
Aan het einde van het afgelopen jaar was er een forum van boomkwekers, opgezet door een nieuw internet-platvorm binnen de branche. Dit was op zich een succes hoewel de boomkwekers – het heette een forum voor kwekers te zijn – in de minderheid waren. Daarom kwam er behoefte aan een eigen overleg, met collega’s.
Dat er na zo veel jaren de eerste stappen worden gezet om als kwekers samen te werken, is niet omdat het zo voor de wind gaat. Door de oorlog in het oosten van het land hebben we te maken met allerlei problemen. De grootste daarvan zijn de devaluatie en het wegvallen van grote markten zoals de Krim, de grote steden in de Donbass en de andere grote steden in het oosten.
De meeste bedrijven hebben wel geplust het afgelopen jaar, maar zodra de cijfers in euro’s worden vertaald, is er niemand die winst heeft gedraaid. Omdat de prijzen van de meeste grondstoffen stijgen – op dit moment soms wel tot 3x – moeten ook de prijzen van onze planten omhoog. De vraag van velen was echter hoeveel, want er moet natuurlijk ook nog wat worden verkocht.
Uiteindelijk waren de meningen van de meesten redelijk gelijk. Een afwijkende aanpak was er alleen bij een paar collega’s uit oorlogsgebied. Hun enige zorg is om te redden wat er te redden valt. Als de frontlijn op 20 km afstand ligt en de artillerie te horen is, dan ga je niet meer onderhandelen over de prijs. Hun vraag was te helpen door zo veel mogelijk planten weg te kopen.
Ik was erg positief over deze bijeenkomst. Hier was duidelijk de professionalisering van de Oekraïnse kwekerijen te zien. En dan doel ik vooral op de openheid en bereidheid tot samenwerking. Ik hoop dat dit proces verder gaat, en niet alleen in onze branche maar in de hele economie en het land. Het enige wat we verder nog nodig hebben – dat werd ook op deze bijeenkomst duidelijk – is vrede…
