Achterstallig onderhoud

Conjunctivitis, faryngitis, bursitis… allemaal nieuwe woorden voor me!

De enige itis die ik tot voor kort kende, was botrytis. Maar ik ben dit jaar 40 geworden en ben ineens in rap tempo aan het aftakelen! Althans, zo voelt het. Het afgelopen jaar heb ik meer dokters gezien dan in alle vijftien voorgaande bij elkaar. En toeval of niet, maar ook van de Rabobankafdeling assurantiën ontving ik vorige week plotsklaps een e-mail. Of ik binnenkort weer eens in Nederland ben om over mijn arbeidsongeschiktheidsverzekering te praten. Of ze het waarachtig weten! Nou, na het lezen van deze column in ieder geval wel.

Ik heb mij altijd gelukkig geprezen met een goede gezondheid. Heel erg fijn. Zeker in een minder ontwikkeld land als Ecuador, waar je onbewust toch je vraagtekens zet bij de medische bekwaamheid van de artsen. Maar dit jaar was het dus raak. Het zal wel achterstallig onderhoud zijn geweest, in combinatie met de tand des tijds. M’n heup, rug, keel, oog. Ik voel mij inmiddels knap bijgeschoold na al die doktersbezoeken en de nodige online zelfstudie. Lang leve Wikipedia! En net toen ik dacht dat het ergste achter de rug was, brak er vorige week een kies bij me af. Klassiek gevalletje van een ongepofte popcorn. Natuurlijk precies in de moederdagweek, het kon niet ongelukkiger. Maar na rondvraag op kantoor wie mij z’n tandarts kon aanbevelen, zat ik nog geen paar uur later achterover geleund met twee spuiten in m’n kaak.

Het is trouwens opmerkelijk hoeveel medische kennis de locale bevolking hier heeft. Ziektes, aandoendingen en hun bijbehorende medicamenten, Ecuadoranen weten het allemaal! Of het uit interesse of noodzaak is, dat vraag ik mij nog wel eens af. Maar feit is dat er op iedere hoek en in elke wijk wel een drogist of apotheek te vinden is, waar alle medicijnen gewoon zo te koop zijn. Ook zonder doktersrecept. Om zelfmedicatie schroomt dan ook niemand hier.

Wat mijn gezondheid betreft. De kies zit er weer in en ook m’n lijf en ledematen functioneren weer redelijk naar behoren. Maar ik vrees dat er vanaf nu toch wat vaker een druppeltje olie in de machine moet. Veertig hè, dan krijg je dat.

Victor van Dijk, vestigingsmanager Zuid-Amerika FleuraMetz