‘Wanneer komt het stoomzeil?’
‘Nou, ze belden dat ze geen stoomzeil van 7,6 meter breed meer leveren!’
‘Wat? Dat is lekker. Wat moeten we dan?’
‘Ja, dat is een goeie vraag…’
Het is nog geen maand geleden dat een familielid op een verjaardag aan me vroeg of wij klant zijn bij Brinkman. Hij werkt daar, dus vandaar. Ik vertelde hem dat we vroeger wel het een en ander afnamen bij dit bedrijf, maar dat we geleidelijk aan zijn opgeschoven naar Horticoop. Niet omdat we de een nu zo veel beter vinden dan de ander, maar zo gaat dat nu eenmaal. Het gemak van één besteladres, een klik met de vertegenwoordiger, dat soort dingen.
Maar er was al die jaren een uitzondering. Het Rotosteam-stoomzeil. Zuurstokroze. Elk jaar weer wisten we Brinkman te vinden. Want zij leverden het zeil met een breedte van 7,60 meter. En daar is onze hele bedrijfsvoering op ingesteld. Natuurlijk hebben we ook weleens een zeil van Horticoop (toen nog de Coöperatie of Agrifirm of Kringkoop, ze verzinnen soms sneller namen dan jij ze kunt onthouden) geprobeerd, maar na twee vakken wisten we het al: Dit gaat hem niet worden. En dat zat hem in het formaat, 7,20 meter is echt niet breed genoeg voor ons.
Dus wat moesten we nu? Dan toch maar proberen met een iets smaller zeil van Horticoop? Maar ja, we wisten hoe dat zou aflopen: Alsof je een te krappe deken hebt op het echtelijk bed. Ligt de een niet bloot, dan de ander wel. Je zou er ruzie door krijgen. Een zeil van 9 meter breed dan maar? Misschien wilde de fabrikant er wel een stukje afsnijden op onze kosten? Helaas, wat we ook voorstelden, het ging niet lukken. Einde oefening, zo bleek.
Totdat een van mijn broers een helder moment kreeg en naar Benfried belde. Nee, 7,60 was niet mogelijk, maar 8 meter kon wel. Wow, dat ging er op lijken. Kunnen we het zeil aan de buitenkant misschien wel dubbel onder de kettingen leggen, scheelt ook weer slijtage. En zo staan er anderhalve week later twee kakelverse stoomzeilen op pallets in de schuur. We kunnen gelukkig weer aan de slag.
Maar toch doet het een beetje pijn, zo’n afscheid. Een stoomrelatie van 25 jaar is over en uit. Geen roze gloed meer in de kas. Dat wordt wennen en een beetje wenen.
Kees van Egmond
