’Maar kun je me ook vertellen of ik de enige ben die er last van heeft?’ Ik heb een ICT-medewerker van FloraHolland aan de telefoon.
Er gaat iets niet goed met het door hen zenden of door mij ontvangen van de veilinggegevens. En natuurlijk ben ik de enige.
’We hebben van andere kwekers nog geen klachten gehoord. Maar we gaan er werk van maken. U hoort nog van mij.’ Het zal weer eens niet waar zijn. Altijd hetzelfde liedje. Of het nu gaat om een trage internetverbinding, om een printer die niet werkt of een mobiel die niet doet wat beloofd werd, helpdesks geven nooit thuis. ’Nee, we hebben verder nooit klachten gehoord, het spijt me.’ Ik voel me alleen.
Ik was er onderhand wel een beetje klaar mee. Eerst al op vrijdag en maandag geen daggegevens ontvangen. Goed, dat was op dinsdag eindelijk opgelost. Een storing bij de veiling die wat langer duurde. Kan gebeuren. Maar juist op die dinsdag had ik ook het e-mailadres van onze EAB-brieven gewijzigd. Netjes via Mijn FloraHolland, geen probleem. Tenminste, dat dacht ik.
De volgende dag bleek Naaldwijk het nieuwe adres nog niet te gebruiken. Aalsmeer en Rijnsburg wel. Maar op de een of andere manier lukte het niet de veilgegevens van Aalsmeer te verwerken. Bellen dus naar de klantenservice. Een dag later was het probleem bij Naaldwijk opgelost, maar bij Aalsmeer nog niet. Weer bellen. Niemand snapte er wat van.
Vrijdag toch onze eigen softwareleverancier maar gebeld. Die kwam na een uur zoeken tot de conclusie dat Aalsmeer al drie dagen lang daggegevens uit december verstuurde. Dat is lekker handig. Dat vertelde ik ook tegen de klantenservice die middag. Of er nu snel werk van gemaakt kon worden? ’Het spijt me, maar ik denk dat ze allemaal al naar huis zijn…’ Wat?
Maandagmorgen kwam alles toch nog goed. Nu men wist waar men het zoeken moest was de klus snel geklaard. En wat bleek? Het veranderen van het e-mailadres had in Aalsmeer tot gevolg dat er van alles mis ging. Waarom ik dan dagafschriften van december toegestuurd kreeg is een te lang verhaal, maar opgelost was het wel. Iedereen blij.
De moraal van dit verhaal? Verander niet te snel van e-mailadres. En soms ben je inderdaad echt de enige.
