Ken je dat? Dat jaloerse gevoel richting groentetelers?
Zo’n tomatentuinder kan tenminste onder het loopje door nog eens een hap nemen van zijn product. En wordt er een jaar droog brood verdiend in de paprika’s dan kunnen ze in ieder geval nog een stoplichtsalade op tafel zetten. Nee, groente telen heeft zo z’n voordelen.
Dat is met bloemen en planten toch een heel ander verhaal. Ik weet niet hoe het u vergaat maar onder het oogsten een matricariabloemetje in je mond steken is niet echt een feest. En ik gok dat het bij de gemiddelde chrysant, tulp of lelie niet anders is. Om over narcissen maar te zwijgen. Die zijn écht niet te nassen. Je krijgt per direct ontzag voor rupsen en ander ongedierte. Wat een paardenmaag moeten die beestjes hebben! Een rolletje pepermunt in je zak is zo’n gek idee nog niet.
Maar de tijden veranderen. Ineens lees en hoor ik overal om me heen verhalen over eetbare bloemen. Knapperige leeuwenbekjes. Goudsbloemen met amandelsmaak. En wat denk je van rucola? Nee, niet het groene blad maar de gele bloemetjes. Schijnt heel pittig en nootachtig te smaken. Of Oost-Indische kers, heemst, blauwe violiertjes en viooltjes. Zelfs als er geen smaak aan zou zitten is het al een feestje op je bord.
Vandaar dat vooral chef-koks ermee bezig zijn. Die willen altijd wel wat nieuws op de kaart zetten. (Tussen twee haakjes, gek idee eigenlijk hè, dat een bord aardappels met spruiten en een schep jus ooit ook voor het eerst ergens op een menu heeft gestaan?) Maar ze hebben het niet gemakkelijk. Want dan zijn ze in het wild aan de kust op zoek naar lamsoor of zeeaster maar dan mag dat weer niet. Beschermd. Als ik een tuintje vlak bij de kust had dan wist ik het wel. Zeeasters kweken.
Zelf heb ik me ooit in vegetarisch gezelschap laten verleiden tot een gerecht met artisjokken. Geen spijt van gehad! Als ik m’n ogen dicht deed dan was het net alsof ik een stukje vlees in m’n mond had. Nee, mochten we ooit de overstap wagen dan staat de Cynara cardunculus hoog op mijn lijstje.
Tjongejonge, ik voorspel een revolutie. Kennismaken met de ouders van je vriendin. Een bos eetbare bloemen mee. En dan zeggen: ’Uw dochter is als dit boeket. Om op te vreten.’
