De zaterdagmiddag loopt al tegen de avond als ik mijn auto parkeer. Ik had nog meer op het programma staan, vandaar dat ik wat later ben.
Voor mijn vrouw geen probleem, het is dichtbij, dus aan te fietsen. Als ik naar de ingang wandel komt het feestgedruis me tegemoet.
Het voelt als eigen terrein. Ik zie een bedrijfsruimte zoals er onder tuinders dertien in een dozijn gaan. Een woning ernaast. Het erf vol met auto’s en fietsen. Net als de vorige keer trouwens, want ik kom er niet voor het eerst. In de kas staan bloemen. En veel mensen. Voor een vijfenveertigjarig huwelijksfeest.
Binnen is het gezellig. Tafels en stoelen, hapjes en drankjes, muziek, gepraat en gelach. Maar niet in een kale schuur of tussen de bloemen die maandag weer geoogst moeten worden. Nee, hier is het groot aangepakt. Met visie. Een deel van de kas is omgetoverd tot een binnentuin. Compleet met volière, vijver, bruggetje, prachtige planten en natuurlijk een bar. Een heuse snookertafel voor sportievelingen. En ook nog een terrasje buiten voor als het echt warm is. Grenzend aan de achtertuin van het huis.
Ja, het zijn spannende tijden. Ik weet niet hoe het u allen vergaat maar er zingt veel rond in de tuinbouw. En dat zijn niet bepaald lofzangen. Er komen steeds meer glastuinbouwbedrijven te koop. De nood lijkt vooral bij groentekwekers tot aan de lippen gestegen. Maar ook in de bloemen en planten heerst geen juichstemming. Het lijkt wel alsof iedereen zoekende is. Wat is nog renderend?
Ik moet soms denken aan de textielindustrie. Vroeger in Nederland een bloeiende industrie. Vooral in Noord-Brabant en de Achterhoek. In Tilburg hebben ze er zelfs de naam Kruikenzeikers aan overgehouden. De overlevering wil dat men daar wol met urine reinigde en kleurde. Voor een 21e eeuwer niet zo fris maar toen heel gewoon. Maar wat is er nog van over? Verhuisd naar lagelonenlanden. Economische noodzaak noem je dat.
Het gaat met de tuinbouw vast zo’n vaart niet lopen. Maar vergis je niet. In Polen weten ze inmiddels hoe je bloemen en groente in kassen teelt. Nog even en ze blijven in hun eigen land om te snijden en te plukken.
Maar ga nu niet allemaal tegelijk een stuk kas inrichten voor feestjes…
