Bedachtzaam kijkt hij naar het bord. Zijn hand onder z’n kin.
De andere hand gaat naar zijn kopje koffie op tafel. Mis. Hij merkt het en lacht zachtjes. De anderen kijken verstoord op. ’Ssst…’ klinkt het. Dan zegt er een opeens: ’Hé kom op, we gaan aan het werk! We zitten al langer dan een halfuur!’
Dat artikel over Work is Gaming heb ik wel een paar keer zitten lezen. Toch geweldig dat het idee van een spel onder werktijd weer herontdekt is? Natuurlijk, tegenwoordig hebben we bijna allemaal wel een smartphone waarop spellen zijn te spelen. Maar dat doe je alleen tegen een virtuele tegenstander. Nee, dit is het echte werk. Een gezelschapsspel.
Oude tijden herleven, wat ik je brom. Ik zie ons weer zitten, begin jaren tachtig. Rijnsburg. Op ouderwetse afgedankte bankstellen en rookstoelen. Tussen ons in damborden. En tijdens elk bakkie werd er niet gepraat maar geschoven. Met damstenen. En als het weer tijd was om te werken dan prentte je de bordstand in je hoofd zodat je tijdens je werk kon nadenken over het vervolg. Zou hij erin tuinen, in de Haarlemmerzet?
Nee, ga nu niet zeggen dat dat iets heel anders was dan Work is Gaming. Vooruit kijken, plannen, zorgen dat je steeds beter wordt, het zat er allemaal in. Denk je nu echt dat het planten van chrysantenstek volgens het dambordmotief uit de lucht is komen vallen? Echt hoor, dat ontstond tijdens koffietijd.
Bij ons bleef het niet bij een potje dammen trouwens. Er lag ook altijd een volleybal in de schuur. Na de koffie even overspelen. Opzetten, slaan en passen hield ons fit. Heb je weleens gedoken op een betonnen vloer? Ik wel. Fysiotherapie? Onnodig. Elke dag een halfuurtje sportief zijn was genoeg om topfit te blijven.
En sjoelen natuurlijk. Lijkt op damstenen maar dan iets groter. Uren hebben we ermee gevuld. Work is Gaming? Geloof me, wij draaiden het zelfs om. Gaming was ons werk geworden. Slecht betaald, maar toch. We kwamen er ’s morgens vaak een uur eerder voor uit bed.
Nee, ik juich het van harte toe. Super dat het nu ook gefinancierd wordt. Dat maakt het nóg aantrekkelijker. Ik zie slechts één maar: Let even op dat je de tijd niet vergeet. Want er moet natuurlijk ook nog gewerkt worden.
