Het is negen uur. Ik neem snel een kop koffie en twee boterhammen en spring op mijn fiets.
Gelukkig schijnt het zonnetje, dat maakt het ritje ook nog een soort van aangenaam. Na een goeie twintig minuten doortrappen ben ik op de plaats van bestemming. Ja, ik heb een werkhuisje. Soms moet je wel.
Het hebben van een bloemensoort die je jaarrond kunt kweken is niet altijd een feest. Neem nou ons. Matricaria is een voorjaars- en zomerbloem. Dan is de daglengte voldoende om knoppen te vormen. Maar ooit heeft iemand bedacht dat je met gloeilampen de dag kan verlengen waardoor de plant toch knoppen maakt. En dus telen wij ze ook in de winter. Maar ja, dat heeft nadelen.
Want een jaarrondkweker produceert altijd bloemen. Ook als er niemand op zit te wachten. En het lijkt wel alsof er steeds meer van die tijden komen. In de zomer weet je dat ja. Als het in juni warm is en er komen karrenvrachten vol met handel aan de klok dan zakt de prijs in. Tot doordraai aan toe. We kennen het mechanisme.
Maar de laatste jaren is het in december niet anders. Wat zeg ik? In november merken we al dat de prijzen naar beneden gaan. Zomerbloemen op de grens van herfst en winter, het werkt niet. De tijd is er niet naar, mensen zetten hun huizen vol met andere spullen, of het geld is gewoon op. Ze zijn er helemaal klaar mee. En dan sneeuwt het nog niet eens.
Niet zo slim dus om nu toch maar hard door te telen. Of om juist in december een gelegenheidsteeltje matricaria te zetten. Want je komt echt van een kouwe kermis thuis. Er is geen vraag. Je kan wel willen maar dit ijzer is niet met handen te breken. En dus doen wij het maar rustig aan. Daarom is ons personeel een rondje verwarmingspijpen aan het verven. Een overgewaswagen, schuren en daarna verven met de handschoen. Witter dan wit. Tjonge, wat knapt het op! Een lust voor het oog. Je tuin is meteen een ton meer waard.
En ik ben ook aan het schilderen. Bij m’n dochter en schoonzoon. Ze hopen een dezer dagen te verhuizen. ‘Volgende week heb ik wel tijd om te klussen!’ riep ik. Dus daar ging ik, elke dag van negen tot vier. En opknappen dat het doet! Best leuk hoor. Voor even dan. Ik zal blij zijn als het weer voorjaar is.
