’Goedemorgen, met De Heer ontwaakt! Ik heb hier een luisteraar die onderweg is naar Den Bosch.
Hebt u misschien een kopje koffie voor haar? Ze was al vroeg op en snakt naar een bakkie. Wat zegt u? Ja, gratis. Zoveel kost dat toch niet?’
Elke morgen om vijf voor half zeven ontspint zich een dergelijk gesprekje op Radio 2. De laatste maanden hoorde ik er meestal een klein stukje van omdat mijn radiowekker afging, maar sinds een week beginnen we weer om zes uur. En dus kunnen we het hele gesprek afluisteren. Dat is natuurlijk het voordeel van op tijd beginnen.
’U moet het eerst even overleggen? Dat meent u niet! Het gaat om één kopje koffie! U bent aan regels gebonden? Kom op mevrouw, dat overleggen gaat meer kosten dan dat ene bakkie…’ Maar ze hield voet bij stuk. Geen gratis koffie deze morgen. En dus ook geen reclame voor BP-tankstation De Hespelaar.
Nooit van mijn leven zou ik er zelf aan meedoen. Dat je onderweg bent van A naar B en dan aan zo’n radio DJ vraagt of hij een gratis bakkie pleur kan regelen. Kom je bij een tankstation aan en dan staat zo’n tankbediende je te bekijken van ’Zo, is dat die sloeber die zelf z’n koffie niet kan betalen?’ Tenminste, dat stel ik me zo voor.
Nou drink ik niet zoveel koffie onderweg. Ik ben niet vaak onderweg, vandaar. Meestal zetten wij onze eigen koffie. En dan niet zo’n super-de-luxe die ook espresso en cappuccino of zelfs chocomel produceert maar een doodgewoon koffiezetapparaatje. Tijdklok erop zodat-ie precies klaar is als we naar voren komen. En netjes afgepast. Als er gasten komen zetten we er gewoon nog een kopje bij.
Pas nog. Een truckchauffeur. Hij had net de plantjes gelost en liep wat te dralen. Ik dacht, die heeft trek in koffie. ’Wil je een bakkie?’ vroeg ik. ’Nee hoor’, zei hij, ’ik drink altijd thee.’ Ook goed natuurlijk, die hebben we hier op de tuin ook, theedrinkers. Maar hij hoefde niet. Even goede vrienden.
’Heb je misschien een bosje over?’ vroeg hij vervolgens. Aha, dat was het dus! Met een zwaai haalde ik een bos matricaria uit een emmer. ’Kijk eens! Niet droog laten liggen en de groeten aan je vrouw!’ Met een grijns op zijn gezicht stapte hij in z’n cabine. Ja, reclame mag wat kosten.
