’Nou, als jij nu de stekker in het contact steekt, dan pompen we die bak even leeg.’
Aan het woord een man in overall. Hij staat met zijn laarzen half op de kant en half op de polyester filterput in de sloot. Behulpzaam doe ik wat me gevraagd wordt. De dompelpomp slaat aan en meteen schiet de slang los. Het modderwater spuit recht omhoog, middenin het gezicht van de opdrachtgever…
De bestuurder van het kraantje en ikzelf, we barsten in lachen uit. Geen mooier vermaak dan leedvermaak natuurlijk. ’Ik haal wel even een handdoek.’ Al is het alleen maar om even weg te kunnen. Man, wat een bak. Je zal toch op maandagmorgen al een plons slootwater in je gezicht gespoten krijgen.
Het zijn van die rotklussen. Bij het plaatsen van een filterput ga je er niet vanuit dat hij ooit nog weer eens vervangen moet worden. Dat doe je voor het leven, toch? Maar ja, dat was nog in de tijd van de betonnen bakken. Daar kon niks mis mee gaan. Misschien verzakken door het gewicht. Daar heb je met een polyester bak minder snel last van. Maar die zijn toch minder duurzaam heb ik gemerkt.
Want vorig jaar probeer ik de drie zeven te vervangen, maar dat viel niet mee. Het eruit halen ging nog wel, maar de nieuwe erin zetten niet. En toen ik met mijn hand onder het wateroppervlak voelde begreep ik waarom. Scheuren in beide zijkanten. Een nieuwe moest er komen. Daar was niet direct haast bij. De silo levert in de wintermaanden ruim voldoende. Maar als april en mei in zicht komen wordt het een ander verhaal. Dan is het silowater stoomwater en gieten we uit de sloot.
En dus staat er op maandagmorgen een kraan met een grote ijzeren bak voor de deur. Die wordt om de filterput heen geplaatst en goed in de grond gedrukt. De bedoeling is om met twee dompelpompen de put droog te maken zodat er in gewerkt kan worden. Alleen, laat de sloot nu net uitgebaggerd zijn. De bak blijkt te klein. Aan alle kanten begint het water op te wellen. Goede raad is duur. Uiteindelijk wordt de bodem van de sloot weer iets opgehoogd met wat bakken zand. Dat helpt.
Na een paar uur zwoegen is de klus geklaard. Hèhè, opgelucht halen we adem. Het werkt weer. Nu alleen de bagger nog uit de oren wassen.
