„Pap, hou links!” Snel stuur ik naar de linkerkant van de weg. Met zoon Joep ben ik op tuinenreis door Engeland en dan is links rijden wel handig.
Omdat hij geslaagd is voor de hoveniersopleiding neem ik hem mee naar Kew Gardens en Sissinghurst. Plaatsen waar ik 25 jaar geleden in vervoering werd gebracht. Hopelijk ondergaat hij dezelfde emotie, hopelijk vind ik het terug.
Maar eerst gaan we langs bij Johan, mijn oude schoolvriend. In onze Boskoopse tijd zwierven we dag in dag uit in de schooltuin en overhoorden elkaar coniferen die we nooit zouden toepassen. Met zijn diploma op zak vertrok Johan naar Engeland. Hij zou er altijd blijven, bouwde een mooi hoveniersbedrijf op en legt momenteel schitterende tuinen aan die hier stuk voor stuk De Tuin van Het Jaar zouden winnen. Maar ja, Engeland is nu eenmaal Nederland niet..
En zo sta ik met Joep en mijn oude schoolkameraad in een tuin in een Engels landschap met een joekel van een zwemvijver. We raken niet uitgepraat. Over de techniek, over de planten en over de mensen die zoiets aanschaffen. „Hoe kom je aan zo´n project?” vraag ik. Dat blijkt een lastige.
Het is duidelijk dat Johan vooral voor de inhoud gaat. Hij maakt het ontwerp, bedenkt de techniek, bouwt het geheel en zorgt dat het feilloos draait. Alle credits voor hem, zou je zeggen. Maar niets is minder waar. „Paul, mijn marketingmanager, doet de reclame. Alles gebeurt onder zijn naam. De website, de publicaties, de verkoop. Mijn naam komt in het verhaal amper voor.”
Ik ben verbluft. Snap zijn bescheidenheid niet. „Waarom doe je die marketing niet gewoon zelf?” Johan kijkt me rustig aan. „Je kunt nog zo goed je best doen, de mooiste tuinen maken, maar zonder een intensieve marketingstrategie ben je nergens. Dat is niet mijn ding.” Daar heb ik niet van terug. „Maar waarom alles onder zíjn naam?”probeer ik nog. „It’s not important,” is alles wat Johan erover kwijt wil.
De volgende ochtend rijden we in ons huurautootje naar Sissinghurst. Ik vind er niet terug wat mij toen zo boeide. Old fashioned. Maar ik ben natuurlijk verwend. Die studiemaat van mij heeft werelden getoond waar geen RHS-tuin aan kan tippen.
Op weg naar Londen houdt het mijn gedachten bezig. „Het wordt tijd dat Johan die Paul eruit lazert,” bedenk ik. Aan de andere kant is het gewoon ondernemerschap. Doen waar je goed in bent en samenwerken om tot succes te komen. Snap niet waarom ik daar zo’n moeite mee heb. Zo mijmer ik door. Totdat Joep me uit de droom helpt: „Links houden!”
