Toren van Marseille

De hoveniers ontwerpopleiding was nog maar net afgerond toen ik het verzoek kreeg een toren te beplanten op Lowlands, het driedaagse festival in Biddinghuizen. Het betrof een vierkante toren van steigerpijpen, 2 meter breed en 16 meter hoog.

Dit was een leuke en spannende opdracht. Aangezien ik het hier eigenlijk gewoon over een verticale tuin heb, ben ik eerst gaan kijken of deze toren moest worden beplant door een bedrijf dat hier bekend mee is. Ik besteed sommige opdrachten nu eenmaal liever uit dan dat ik het wiel zelf uit moet gaan vinden. Deze bedrijven waren er wel, maar dat werd erg duur voor een verticale tuin die maar drie dagen hoefde te staan.

Ik moest dus zoeken naar iets demontabels. Iets wat er weer af kon? En natuurlijk ook het liefst zó opgehangen dat ik de planten weer zou kunnen hergebruiken. Ik vond Woolly pockets, plantzakken gemaakt van oude plastic flessen. Ze waren mooi blauw van kleur. Tachtig zakken, twintig aan elke zijde. De Toren van Marseille was geboren.

De zakken werden op stalen bouwmatten gemonteerd en verankerd met staalkabeltjes. Op de dag van de opening in de vroege ochtend werden ze pas naar boven getild. Ik kon ze vooraf nog een laatste keer water geven.

Aangezien de planten drie dagen lang tegen winderige, warme en zonnige omstandigheden moesten zijn opgewassen, kwam ik uit op prairieachtige beplanting en siergrassen. Een beplantingsplan naar mijn hart.

’s Avonds na het vullen van deze plantzakken zijn we, zoals het hoort op een festival, lekker aan het bier gegaan. Tevreden en voldaan ben ik mijn bed in gerold. ’s Ochtends vroeg, met een houten kop natuurlijk, moest ik er bij zijn op het moment dat Mark met zijn hijskraan deze bouwmatten zou ophangen.

Toen de eerste bouwmat de lucht in ging zag ik tot mijn schrik dat 16 meter heel hoog is… Het vliegtuigeffect! De beplanting kreeg Madurodam-achtige maten en de siergrassen leken wel restjes lange haren van kalende mannen, dwangmatig over het kale hoofd heen gekamd. Je zag een hoop toren met veel steigerpijp, bouwmatten met blauwe zakken en hier en daar een plantje…

Ik heb drie dagen lang niet naar boven gekeken. Dat is gelukkig niet nodig om naar muziek te luisteren en bier te drinken. Een tuin heeft tijd nodig, óók een verticale tuin. Zo besloten de directeur van het festival en ik onder het genot van een kopje koffie.